خاطره

روز عاشورای سال 1390 عموی من فوت کرد .خلاصه هر پنج شنبه در خانه شان ختم انعام بود که من و پریسا و مامان جون هم رفته بودیم . موقع خواندن روضه زن عمو گریه کرد .

پریسا که پیش من ایستاده بود به زن عمو نگاه کرد و بعد از من پرسید که چرا گریه می کند .

 اما بعد از چند دقیقه دلش طاقت نیاورد و بلند گفت زن عمو گریه نکن و چند بار تکرار کرد

ولی زن عمو صدایش را نشنید

بعد از چند دقیقه رفت نزدیکش و گفت که گریه نکن بعد هم بوسش کرد و این کار پریسا باعث تعجب و خنده همه شد.  چون کسی از پریسا کوچولو توقع نداشت این کار را بکند